ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံခံရမႈ၏ ေနာက္ကြယ္မွ ပေဟဠိ ကြင္းဆက္မ်ား (အပိုင္း – ၅)

လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္ ၂ ဦးျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဦးႏု

က်ေနာ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားအရ ယုတ္မာရက္စက္ေသာ အက်င့္စရိုက္ကို က်င့္သံုးခဲ့ၾကသူမ်ားသည္ ျပည္ပက လာသူမ်ားသာမဟုတ္ဘဲ ျပည္တြင္းက ဇာတ္တူသား စားသူမ်ားက အဓိက ျဖစ္သည္ကို ပညာသတိရွိသူမ်ား သိႏိုင္ေလာက္ၿပီ ထင္ပါသည္။ ႏြားကြဲလွ်င္ က်ားဆြဲခံရသည္မွာ ဓမၼတာျဖစ္ရာ ျပည္တြင္းမညီညြတ္လွ်င္ ျပည္ပသား၀ံပုေလြေတြကလည္း ပါ၀င္လာၾကေတာ့မည္မွာ သဘာ၀က်ပါသည္။ သို႕ေသာ္ ျပည္တြင္းမွ ႏိုင္ငံေတာ္ဟု အမည္ခံထိုက္သူပုဂၢိဳလ္မ်ား ကိုယ္တိုင္က်ဴးလြန္ေနႏိုင္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈ ျဖစ္ရပ္မွန္သမိုင္း ေပၚထြက္ေရးမွာ ယေန႕တိုင္ျဖစ္မလာေသးျခင္းသည္ ထူး၍မဆန္းေသာအေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးကို မွန္မွန္ကန္ကန္မရွဴျမင္ဘဲ ဦးေစာျပီးလွ်င္ ျပည္ပကိုသာ အဓိက လက္ညိႈးထိုးျပေနမႈမ်ားသည္ ျပည္တြင္းက လက္သည္တရားခံမ်ား မိမိတို႕က်ဴးလြန္မႈကို ေရွာင္တိမ္းရန္ ဇာတ္လမ္းထြင္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ၄င္းတို႕တင္ျပေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အထူးသတိျပဳဆင္ျခင္ၾကပါရန္ တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။ ႏို္င္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပည္ပကို အဓိကလက္သည္အျဖစ္ ညႊန္ျပရာတြင္ ေလွ်ာက္လဲခ်က္ အေပးေကာင္းသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ Burmese Nationalist Movements 1940-48 ေရးသူ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ၄င္း၏စာအုပ္ကို အဓိကမွီျငမ္း၍ “ကိုယ္ေတြ႕သိခဲ့ရသမွ် ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီး” ေရးသူကိုသန္း (ၾကည့္ျမင္တိုင္) တို႕ကို ညႊန္းဆိုရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သူတို႕ ေဖာ္ထုတ္ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အဓိက လက္သည္တရားခံအျဖစ္ ႏိုင္ငံျခားကို ရည္ညႊန္းလိုလွ်င္ အေကာင္းဆံုး အေထာက္အထားမ်ားဟု ဆိုႏိုင္ေကာင္းပါသည္။

စာေရးသူသည္ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပံု ကာလတြင္ BBC ႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ သတင္းမ်ားကို ေပးပို႔ခဲ့ ေသာေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက ေထာင္ခ်ခဲ့သည္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ လတြင္ ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္ ေထာင္မွ ျပန္ထြက္လာသည္။ ယခုအခါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိျပီး သမိုင္းဆိုင္ရာ သုေတသန ျပဳစုခ်က္မ်ား ေရးသားေနသည္။

ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ဦးသန္းတို႕ေရးေသာ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈဆိုင္ရာ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈလွ်င္ တရားခံဦးေစာ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕သမားတို႔ပါ၀င္ပံုကို ေရပက္မ၀င္ေအာင္ တင္ျပမႈေကာင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ဦးေစာလုပ္ႀကံမည့္ သတင္းမွာ လုပ္ႀကံမႈမျဖစ္မီကပင္ နယ္ခ်ဲ႕သမားတို႕ ႀကိဳတင္သိရွိၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူသတ္လက္နက္မ်ားလည္း ဦးေစာထံေရာက္ရွိေနမႈကို ျမန္မာဘက္က ကာယကံရွင္ ဦးေအာင္ဆန္းလည္း သိရွိၿပီး အေရးယူရန္ ဘုရင္ခံေဒၚမန္စမစ္ကို သြားေရာက္တင္ျပၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၿခံဳ၍ေျပာရလွ်င္ ဦးေစာ၏လုပ္ႀကံမႈသည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္လုပ္ႀကံျခင္း မဟုတ္ဘဲ လူသိရွင္ၾကား ႀကိဳတင္သိျမင္ၾကၿပီးျဖစ္လွ်က္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႕အား အတြင္း၀န္ရံုးအတြင္း ၾကက္ကေလး ဌက္ကေလး ၀င္ပစ္သလို လုပ္ႀကံခဲ့သည့္အျဖစ္အပ်က္သဖြယ္ ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။
ဤမွ် လူသိရွင္ၾကား လြယ္လင့္တကူ လုပ္ႀကံမႈတြင္ ထိုစဥ္က အာဏာပိုင္ ျမန္မာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ရွိပါလွ်က္ ဘာေၾကာင့္ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကသလဲ ဆိုေသာ ေမးခြန္းကိုမူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚသာ အားလံုးပံုခ်သြားသလို တင္ျပဟန္ကို ဦးသန္း၏စာအုပ္တြင္ ထူးထူးျခားျခား ေတြ႕ရပါသည္။ လက္နက္တိုက္မွ လက္နက္မ်ား ေပ်ာက္ေနေသာေၾကာင့္ လံုၿခံဳေရး စိတ္မခ်ႏိုင္ေသာအေျခအေနကို ဘုရင္ခံထံ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သြားေရာက္တင္ျပသည္ဟုလည္း ဆိုပါသည္။ လံုၿခံဳေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ တင္ျပတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လံုး၀လက္မခံဘဲ ျငင္းခဲ့သည္ဟု မဆီမေလ်ာ္ အေၾကာင္းျပ ေရးသားမႈမ်ားလည္း ေတြ႕ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ ျပန္လည္ရွင္းျပရဲသူ၊ အတိအက် ျငင္းဆန္ရဲသူမရွိသလိုမ်ိဳး ေရးထားသည္။ ထိုအခ်ိန္က အစိုးရအဖြဲ႕တြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတဦးသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ခံေျပာရဲသူရွိသလို ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းေျပာလွ်င္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လက္ခံခဲ့သည္မ်ားရွိေၾကာင္း၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းမွာ ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေန၍ ယခုလို လုပ္ႀကံမႈႀကီးျဖစ္ရေၾကာင္း၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရွိလွ်င္ ထိုသို႕မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံျခားမွ ျပန္ေရာက္လာေသာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေလာင္းကို ၾကည့္၍ သူမရွိေသာေၾကာင့္ ယခုလိုျဖစ္ရသည္ဟု အမ်ားျမင္ကြင္းတြင္ ၿငီးတြားေျပာၾကားေၾကာင္း ဦးသန္း၏စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။
ဦးသန္း၏ လုပ္ႀကံမႈႀကီး စာအုပ္ကို ဖတ္ရႈၿပီးခ်ိန္တြင္ စာေရးသူသည္ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ ဗိုလ္စက္ေရာင္ ေျပာၾကားခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္ သတိရလာ ပါသည္။ “ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း လူျမင္ကြင္းမွာ ရင္ကြဲပက္လက္ ၀မ္းနည္းမႈကို ငါ မယံုဘူး၊ ဒီလူေတြက ဟန္ေဆာင္ေကာင္းတယ္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက သူမရွိလို႕ ဒီလုိျဖစ္ရတယ္ ေျပာၿပီးငိုတဲ့ကိစၥ အဲဒီအခ်ိန္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ထုတ္တဲ့ ျပည္သူ႕အာဏာဂ်ာနယ္မွာ ၿပိတၱာတို႔ မ်က္ရည္ ေျမမက်ေကာင္းဘူး ဆိုျပီး လိမ္မေနနဲ႕ ဒီကိစၥ မင္းတို႕မွာ တာ၀န္ရွိတယ္ဆိုတာ ေရးတယ္။ သူ႕တပည့္ ရန္ကုန္ဘေဆြ ဦးေစာကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ လေလာက္က သြားစထားတဲ့ဇာတ္လမ္းကို ဒီအခ်ိန္မွာ အကုန္သိကုန္ၿပီကြ၊ ဒါေၾကာင့္ ျပည္သူ႕အာဏာဂ်ာနယ္က ထည့္ၿပီး ကလိလိုက္တာ”ဟု ဗိုလ္စက္ေရာင္ စာေရးသူကို ေျပာျပခဲ့ေသာ စကားသည္ ဦးသန္းစာအုပ္ပါ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ပတ္သက္ေသာကိစၥမ်ားတြင္ စာေရးသူအတြက္ ေတြးစရာ ျဖစ္၍လာခဲ့ပါသည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီတြင္ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕၀င္အဆင့္ရွိသူျဖစ္ၿပီး မူလ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံုပါတီ လက္ထက္ကစ၍ ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဦးသန္းမွာလည္း ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ တိုင္းအဆင့္ ၀ါဒျဖန္႕ခ်ိေရးမွဴး အဆင့္မ်ိဳးရွိသူျဖစ္ရာ ၄င္းတို႕ေခါင္းေဆာင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေရးသားခ်က္မ်ားကို မွတ္သားသင့္ပါသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ အဂၤလိပ္စစ္အရာရွိ ယူနီေဖာင္း၀တ္၍ အဂၤလိပ္စစ္တပ္မွ လက္နက္မ်ား ထုတ္ယူျခင္း၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား ခိုးထုတ္ျခင္းကို ရဲရင့္စြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟုလည္းေကာင္း၊ ေျမေအာက္ လွ်ိဳ႕၀ွက္လုပ္ငန္း အမ်ားအျပားကိုလည္း တာ၀န္ယူ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ျဖစ္သည္ဟုလည္းေကာင္း ဦးသန္းစာအရ သိႏိုင္မည္။
အလားတူ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို လက္ရံုးတဆူထား၍ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လက္တြဲလုပ္ေဆာင္ခဲ့သူ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုကလည္း တာေတစေနသား စာမ်က္ႏွာ ၁၂၆ တြင္ “(ဦး) ေက်ာ္ၿငိမ္းဆိုတဲ့လူဟာ ရန္ျဖစ္ရင္ လက္မေႏွးခ်င္ဘူး၊ သူက အရင္ဦးေအာင္ ခ်ခ်င္သူ ျဖစ္တယ္” ဟု ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၏ စရိုက္ကို ထုတ္ျပထားပါသည္။ စာမ်က္ႏွာ ၁၂၇ တြင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၂ ရက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ အိုးေ၀၊ ျပည္သူ႕ဟစ္တိုင္ႏွင့္ စီးပြားေရး သတင္းစာတိုက္ ၃ တိုက္ကို ဖ်က္ဆီးရန္ ေနာက္ကြယ္မွ အမိန္႕ေပးသူျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေဖာ္ျပပါရွိသည္။ အထက္ပါ သတင္းစာတိုက္မ်ား ဖ်က္ဆီးမႈတြင္ သာယာ၀တီခရိုင္မွ လယ္သမားအခ်ိဳ႕ကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ပါတီမွ အမတ္မ်ား၊ အတြင္း၀န္မ်ား၊ ပါတီအမာခံေဒါက္တိုင္မ်ားက ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးၾကသည္ဟု အျခားေရးမွတ္ခ်က္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။
ယင္းကဲ့သို႕ အာဏာရပါတီႏွင့္ အစိုးရကိုယ္တိုင္က ျပည္တြင္း ႏိုင္ငံေရး အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္မႈသည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ ႏိုင္ငံတည္စကပင္ မေကာင္းေသာ သေႏၶပါလာမႈကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႕ရပါသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ဦးစီးအဖြဲ႕၀င္ ေမၿမိဳ႕ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းအုပ္ တာ၀န္ယူထားသူ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္ (ေနာင္ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ျဖစ္လာသူ) အား ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴး ဗိုလ္လက္်ာ၏ေနရာကို ေပးခ်င္ေသာေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား ညႊန္ၾကားမႈျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ စည္းရံုးေရးမွဴး ဦးသန္း(ကိုသန္း- ၾကည့္ျမင္တိုင္)သည္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ႏွစ္ဆန္းပိုင္းတြင္ မိတၱီလာခရိုင္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္ ကိုေအးေသာင္(ကေနာင္)ႏွင့္ ညိွႏိႈင္း၍ မိတၳီလာ ေတာင္သူလယ္သမားႏွင့္ ျပည္သူမ်ားကို စည္းရံုးလ်က္ “ဗိုလ္လက္်ာအလိုမရွိ” ဟု ဆႏၵျပပြဲျဖစ္ရန္ ႀကိဳတင္စီစဥ္ခဲ့ၿပီး ၄င္းဆႏၵျပပြဲကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗိုလ္လက္်ာကို တပ္မဲ့ဗိုလ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ စစ္ရံုးသို႕ျပန္ေခၚ ေခ်ာင္ထိုးကာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္ကို ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴး ေနရာရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပံု တပိုင္းတစကို ကိုယ္ေတြ႕သိခဲ့ရသမွ် ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီး စာမ်က္ႏွာ ၄၃ တြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ စစ္တိုင္းမွဴးေနရာ အေျပာင္းအေရႊ႕အတြက္ ဆိုရွယ္လစ္တို႕ အကြက္ဆင္မႈမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါသည္။
အမွန္ကိုဆိုရလွ်င္ ဗိုလ္လက္်ာသည္ အနာဂတ္ ဗမာ့တပ္မေတာ္၏ စစ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဗို္လ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္ ၇-၉-၄၅ ရက္ေန႔ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ေသာ ကႏၵီစာခ်ဳပ္အရ ေနရာလႊဲအပ္ျခင္းခံခဲ့ရသူ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစဥ္က တပ္မေတာ္၏ ဒုတိယစစ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေစာၾကာဒိုးကို သတ္မွတ္ခဲ့ပါသည္။ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႕ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီက စည္းရံုးထားေသာ ဗိုလ္ေန၀င္းမွာ ထိုအခ်ိန္က သနက ၄ တြင္ ဒု-တပ္ရင္းမွဴး (ဗိုလ္မွဴး) အဆင့္သာ ရွိသူျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ကႏၵီစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးေနာက္ ဦးေန၀င္း၊ ဒု-တပ္ရင္းမွဴး (ဗိုလ္မွဴး) ဘ၀မွ ၂-၃-၆၂ ရက္ေန႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ျဖစ္ခ်ိန္အထိ ရာထူးတိုးျမွင့္ခံရပံု ဇယားကို ေအာက္တြင္ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ပံုေဖာ္ျပထားပါသည္။
၂- ၃-၆၂ မတိုင္မီကာလ ဦးေန၀င္း၏ စစ္ဘက္ရာထူး တိုးျမွင့္ခံရျခင္းမ်ားသည္ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႕၏ အကူအညီ အေထာက္အပံ့အရသာ ရာထူးတိုးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဦးေန၀င္း၏ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္းအရ ၄င္းပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ကင္းျပတ္၍ ရာထူးတိုးသည္ကို မေတြ႕ရေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရွိေနစဥ္ကာလအတြင္း ၁၆-၁၁-၄၆ တြင္ ဦးေန၀င္း ဒု-တပ္ရင္းမွဴး ဗိုလ္မွဴးဘ၀မွ တပ္ရင္းမွဴး ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္သို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးယူခါနီးၿပီျဖစ္၍ အဂၤလိပ္ တပ္ရင္းမွဴးေနရာသို႕ ျမန္မာတပ္ရင္းမွဴး အစားထိုးရမည္ျဖစ္၍ ပံုမွန္ရာထူးတိုးျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉-၇-၄၇ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္ႀကံခံရၿပီးေနာက္မွ ၂ လအတြင္း ၈-၁၀-၄၇ တြင္ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္အဆင့္သုိ႕ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီးမွ ရာထူးတဆင့္ ခုန္ေက်ာ္တိုးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုအား ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြတို႕က ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရယူေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ ယံုၾကည္ရေသာ ျမန္မာတပ္မွဴးမ်ား လိုအပ္သည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၀င္ ဗိုလ္ေန၀င္းအား ရာထူးတိုးေပးထားသင့္ေၾကာင္း က်ိဳးေၾကာင္းခိုင္လံုစြာ တင္ျပျခင္းေၾကာင့္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ျဖစ္လာၿပီး ၂၀-၁၂-၄၇ တြင္ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းမွဴးတာ၀န္ကိုပါ ရရွိျခင္းျဖစ္ပါသည္။
လြတ္လပ္ေရး ရရွိသည့္အခ်ိန္တြင္မူ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား ေျခရႈပ္၍ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႏွင့္ကြဲကာ ႏိုင္ငံမတည္မၿငိမ္ျဖစ္လာသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဗိုလ္လက္်ာႏွင့္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ စမစ္ဒြန္း၊ ဒု-ဦးစီးခ်ဳပ္ ေစာၾကာဒိုး၊ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္သင္း၊ ရဲဗိုလ္ခ်ဳပ္ ထြန္းလွေအာင္၊ ျပည္ေစာင့္ရဲတပ္မင္းႀကီး ဦးတင္ထြတ္တို႕အုပ္စုက အစုိးရအဖြဲ႕မွ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားကို ထုတ္ပယ္ရန္ ေတာင္းဆိုလာခ်ိန္တြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၀င္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းကို အသံုးခ်၍ လက္၀ဲညီညြတ္ေရးေကာင္စီတြင္ ဥကၠ႒ေနရာရယူၿပီး လက္ယာအုပ္စုအား ရင္ဆိုင္ရန္ လက္၀ဲအုပ္စုႏွင့္ ယာယီညီညြတ္ေရး ရယူခဲ့ပါသည္။ ဤသို႕ျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားကို ဦးတည္တိုက္ခိုက္လာေသာ လက္ယာအုပ္စု၏ ထိုးႏွက္ခ်က္ကို ရင္ဆို္င္ၿပီးေနာက္မွ လက္၀ဲညီညြတ္ေရးေကာင္စီ ဥကၠ႒ ရရွိထားေသာ ဗိုလ္ေန၀င္းကို စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ကာကြယ္္ေရး၀န္ႀကီး ေနရာရရွိေအာင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း အကြက္ဆင္ပံုကို ဦးႏုေရး တာေတစေနသား စာမ်က္ႏွာ ၁၃၇ တြင္ ေတြ႕ရွိႏုိင္သည္။ ဗုိလ္ေန၀င္းမွာ ထိုအခ်ိန္က ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၏ နယ္ရုပ္တရုပ္ပမာ လႈပ္ရွားခဲ့ရပါသည္။
၁၃-၈-၄၈ တြင္ ဒုစစ္ေသနာပတိ/ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရာထူးကို ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းေကာင္းမႈေၾကာင့္ပင္ ရခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ ကရင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ႀကီးစိုးေနသည့္အတြက္ ကရင္-ဗမာျပႆနာကို ဆိုရွယ္လစ္တို႕ဖန္တီးခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁-၂-၄၉ တြင္ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ စမစ္ဒြန္းေနရာတြင္ ဗိုလ္ေန၀င္းအား စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရာထူးသို႕ တိုးျမွင့္ရရွိေအာင္ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႕က အကြက္ဆင္ ဖန္တီးေပးခဲ့ပံုကို တာေတစေနသား စာမ်က္ႏွာ ၁၆၂ တြင္ ေတြ႕ႏိုင္သည္။ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး တာ၀န္ကိုပါ ရရွိေအာင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ဖန္တီးေပးခဲ့ေၾကာင္းကိုပါ ေတြ႕ရမည္။ ၉-၉-၅၀ တြင္ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ အရပ္ဘက္တာ၀န္မ်ားမွ ရပ္စဲ၍ တပ္မေတာ္သို႕ ျပန္သြားခဲ့ရပါသည္။ ၁၉၅၂ ခု မတ္လ ၁၀ ရက္တြင္ အိမ္ေထာင္ရွိၿပီးေသာ ေဒၚခင္ေမသန္းကို တရား၀င္မယားႀကီးရွိပါလ်က္ ဗိုလ္ေန၀င္း ထပ္မံ လက္ထပ္ယူမႈေၾကာင့္ ဦးႏုက တပ္မေတာ္အက္ဥပေဒအရ အေရးယူရန္ လုပ္ေဆာင္မႈ ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြ၊ သခင္ခ်စ္ေမာင္စေသာ ဆိုရွယ္လစ္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ ေမတၱာရပ္ခံမႈေၾကာင့္ သက္သာရာရခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ေန၀င္း ကံေကာင္းသျဖင့္ ရာထူးမျပဳတ္ အခ်ဳပ္မေရာက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ၉-၉-၅၀ တြင္ ဗိုလ္ေန၀င္း အရပ္ဘက္တာ၀န္ ပူးတြဲထမ္းေဆာင္ရာမွ စစ္ဘက္သို႕ ျပန္သြားရၿပီးေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္မ်ားသည္ ဦးေန၀င္းအေပၚ အထင္ႀကီးမႈ ေလ်ာ့နည္းလာခဲ့သည္။ စစ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘာအရည္အခ်င္းမွ်မရွိဟု ျမင္လာၾကသည္။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ အိမ္ေထာင္ေရးျပႆနာ ေပၚေသာအခ်ိန္တြင္ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ၄င္းကို တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေနရာက ဖယ္ရွားလိုေသာ ဆႏၵမ်ား ျဖစ္ေပၚလာၾကပါသည္။ ဗိုလ္ေန၀င္းေနရာတြင္ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာကို အစားထိုး၍ ရႏိုင္ မရႏိုင္ စဥ္းစားလာၾကသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကိုယ္တိုင္ အေနာက္ဥေရာပ ေလ့လာေရးခရီးမ်ားတြင္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာကို ဒုတိယအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ေနရာေပး၍ ေခၚယူသြားမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ယံုၾကည္ေအာင္ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ လိမၼာပါးနပ္ခဲ့ပါလွ်င္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာျဖစ္၍ ဦးေဆာင္ပါတီအျဖစ္ မဆလအစား ဗကပျဖစ္ႏိုင္ေလာက္သည္ ထင္ပါသည္။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာသည္ အရိုးခံျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းအုပ္စု၏ စည္းရံုးမႈကိုလက္မခံဘဲ ဆိုရွယ္လစ္ဆန္႕က်င္ေရးစကားမ်ားကိုပင္ ေျပာဆိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္အုပ္စုသည္ ဗိုလ္ေန၀င္းေနရာကို ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာျဖင့္ အစားထိုးေရး အစီအစဥ္ကို လက္ေလ်ာ့လို္က္ရသျဖင့္ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ မိမိေနရာတြင္ ဆိုရွယ္လစ္မ်ား မႀကိဳက္ဘဲ ဆက္တည္ၿမဲခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ အေနာက္ဥေရာပမွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ျပန္လာေသာအခ်ိန္ မိမိရာထူးတည္ၿမဲေရးအတြက္ ရင္တထိတ္ထိတ္ ျဖစ္ေနေသာ ဗိုလ္ေန၀င္း ေလဆိပ္တြင္ အစိုးရအဖြဲ႕အား ႀကိဳဆိုရင္း ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာကို ေတာင္ပိုင္းတိုင္း စစ္႒ာနခ်ဳပ္ခန္းမထဲ၌ ၂ ေယာက္တည္း ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္းကို ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက ၄င္းအတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၅၉ တြင္ ေရးသားထားပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ၉-၉-၅၀ မွ ၂၉-၁၀-၅၈ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခ်ိန္အထိ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြႏွင့္ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား အေျခအေနၾကည့္ၿပီး မိမိရာထူးတည္ၿမဲေရးအတြက္ စိုးရိမ္မႈျဖင့္ အထူးသတိထားေနခဲ့ရသူ အမွန္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ဤကဲ့သို႕ခ်ဳပ္တည္းခဲ့ရေသာ ဗိုလ္ေန၀င္း၏ ခံစားခ်က္မ်ားသည္ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လအတြင္း ေရၾကည္အိုင္အခ်ဳပ္ခန္းသို႕ ေရာက္ရွိလာေသာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းအေပၚ မည္ကဲ့သို႕ဆက္ဆံခဲ့သည္ကို ဦးတင္ေမာင္၀င္းေရး ႏိုင္ငံေရးသမားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၃၃၃-၃၃၅ တြင္ ေလ့လာသိရွိႏိုင္သည္။
၁၉၆၃ ဇြန္လမွ ႏို၀င္ဘာလအတြင္း ဗိုလ္ေန၀င္း၏ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အစိုးရႏွင့္ ေတာတြင္း လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲ က်င္းပေနစဥ္ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦး၀င္းစသည့္ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားကို ဗိုလ္ေန၀င္းက ႀကိဳတင္ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းထားခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း အဖမ္းခံရသည့္အခါ အျခား ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ မတူပါ။ ေရၾကည္အိုင္တြင္ အလြန္တရာ အညွင္းခံရသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ကုိယ္ထိလက္ေရာက္ ရိုက္ႏွက္ျခင္း မခံရေသာ္လည္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ညွင္းဆဲမႈႏွင့္ ေစာ္ကားမႈကို အေတာ္ခံခဲ့ရပါသည္။ သူ႕ကို အျခားသူမ်ားႏွင့္ တန္းတူ တိုက္ခန္းထဲမထားဘဲ တိရစာၦန္မ်ားထားသကဲ့သို႕ သံတိုင္ပတ္လည္ ကာရံထားေသာ ေလွာင္အိမ္ထဲတြင္ ထားပါသည္။ ကုတင္ႏွင့္ ျခင္ေထာင္ေတာ့ ေပးသည္။ အျပင္မွေန၍ အလြန္တရာလင္းေသာ မီးလံုးႀကီးမ်ား ထိုးထားသျဖင့္ အျပင္ကို မျမင္ႏိုင္ေသာအေျခအေန ဖန္တီးထားသည္။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းနာမည္ကို ေခၚ၍ မၾကာခဏ အေမွာင္ထဲမွ မဖြယ္မရာ ဆဲေရးတိုင္းထြာၾကသည္ ဆိုပါသည္။ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လာေသာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက”မင္းတို႔ ငါကို ဒီလိုေစာ္ကားတာ ငါမခံႏိုင္ဘူးကြ၊ ဒီလို မင္းတို႕ေစာ္ကားတာ ခံေနရတာထက္ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ သတ္ေသတာက ေကာင္းတယ္”ဟု ေျပာဆိုၿပီး ျခင္ေထာင္ႀကိဳးျဖင့္ မိမိကုိယ္မိမိႀကိဳးဆြဲခ်ရန္ ျပင္ဆင္သည့္အခါမွ အေစာင့္မ်ား တံခါးဖြင့္၍ ၀င္ဆြဲၾကသည္။
ထိုသတင္းကိုၾကားေသာ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ ေထာင္ထဲသို႕လာၿပီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကို ေတြ႕သည္ဟု ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းကိုယ္တိုင္ ဦး၀င္းကို ေျပာျပသည့္အေၾကာင္း ဦးတင္ေမာင္၀င္း၏ စာအုပ္တြင္ပါရွ္ိသည္။ ယင္းစာအုပ္တြင္ပင္ ဦးဗေဆြက ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္အမႈမ်ားမွာ ႀကီးသျဖင့္ ၄င္းကိုသြားၿပီး စကားမေျပာရဲေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ေရၾကည္အိုင္ေထာင္မွဴးမွာ မုဒံုတင္ဦး(မ်က္မွန္) ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပံုပါတီ၏ ေထာက္လွမ္းေရးတာ၀န္ခံ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းအား မဆလေခတ္ ေထာက္လွမ္းေရး တာ၀န္ခံျဖစ္လာမည့္ ဦးတင္ဦး၏ ဆက္ဆံျပဳမူပံု မွတ္တမ္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
(နိဂုံးပိုင္းကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)

 Credit >>> ဧရာဝတီ