သခင္ဖိုးလွၾကီး - အတၳဳ ပၸတၱိ

အာဠာ၀က သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ ေတာသူေတာင္သား သာမန္မ်ိဳး႐ိုးမွဆင္းသက္လာသူ ျဖစ္သည္။ ၎၏ ဇာတိမွာ မေကြးခ႐ိုင္ သရက္ေလးပင္႐ြာ ျဖစ္ေသာ္လည္း မိဘအမည္ႏွင့္ ေမြးသကၠရာဇ္ကို အမွတ္အသား မေတြ႔ရေပ။ ေရနံေျမသပိတ္ စတင္ခ်ိန္က အသက္ ၃ဝ ခန္႔ အ႐ြယ္႐ွိသည္ ဟု မွန္းဆကာ သခင္ဖိုးလွႀကီးကို ၁၉ဝ၈ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္တြင္ ဖြားျမင္သည္ဟု မွန္းဆၾကသည္။
သူသည္ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ လက္ေအာက္ သူ႔ကၽြန္ဘ၀တြင္ ႀကီးျပင္းခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ၀ံသာႏုစိတ္ဓါတ္ ျပင္းထန္လွေပသည္။ ဖိုးလွႀကီး အသက္ ၁၄ ႏွစ္အ႐ြယ္တြင္ ေျမခြန္ယာခြန္ မေပးေဆာင္ႏိုင္သျဖင့္ ဖခင္အား ပုလိပ္မ်ားက လာေရာက္ဖမ္းဆီးသြားၾကသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဖိုးလွႀကီးသည္ ငယ္စဥ္ကပင္ တိုင္းတစ္ပါးသားတို႔၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို ႐ြံမုန္းသြားခဲ့သည္။
ဖိုးလွႀကီး ငယ္စဥ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္သာ ပညာသင္ယူခဲ့ရသည္။ ဆရာေတာ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၏ အဘိုး ဗိုလ္မင္းေရာင္၏ ညာလက္႐ုံး တစ္ဆူ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။
၁၉၂၄ ခုႏွစ္တြင္ ပထမကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္လာေသာအခါ အဂၤလိပ္တို႔က စစ္ပြဲအတြက္ စစ္သားမ်ား စုေဆာင္းရာ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားအျပား စစ္မႈထမ္းရန္ ဆင့္ေခၚျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ဤတြင္ ဆရာေတာ္က ဖိုးလွႀကီးအား စစ္ထဲ၀င္ရန္ တုိက္တြန္းခဲ့၍ စစ္ထဲ လိုက္သြားသည္။ မက္ဆိုပိုေတးမီးယား စစ္ေျမျပင္သို႔ ေရာက္ခဲ့သည္။
ဖိုးလွႀကီးသည္ စစ္ေျမျပင္တြင္ သုံးႏွစ္စစ္မႈထမ္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ ေရာက္႐ွိလာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ေရနံေျမတြင္ အလုပ္ၾကမ္းသမားအျဖစ္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ ယင္းသို႔ လုပ္ကိုင္ရင္း ေရနံေျမ အလုပ္သမားမ်ား ဘ၀ႏွင့္ မ်က္ႏွာျဖဴ အရာ႐ွိႀကီးမ်ား ဂုတ္ေသြးစုတ္ေနမႈမ်ားကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရသည္။
ဖိုးလွႀကီးသည္ ေရနံေျမ စတို စာေရးႀကီး ဦးညီခင္၏ သမီး မညႊန္႔ႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသို႔ ဝင္ခဲ့ရာ သခင္ဖိုးလွႀကီး အမည္တြင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၈ မတ္လ ၁၇ ရက္တြင္ ေရနံေခ်ာင္း လယ္ေပၚတန္ေဆာင္းအတြင္း ျပဳလုပ္သည့္ အလုပ္သမားေပါင္း ၅ဝဝဝ ေက်ာ္ တက္ေရာက္သည့္ ဗမာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေရနံေျမအလုပ္သမား အစည္းအ႐ုံးကို တည္ေထာင္ရာတြင္ သခင္ဘိုးလွႀကီးသည္ အမႈေဆာင္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည္။
၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေရနံေျမ အလုပ္သမားတို႔ နစ္နာခ်က္မ်ားကို ေတာင္းဆိုရာ ဘီအိုစီကုမၸဏီက လိုက္ေလ်ာမႈ မ႐ွိသျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္ဆႏၵျပေတာင္းဆိုရန္ ေရနံေျမ သပိတ္တပ္ႀကီး၏ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ သခင္ဖိုးလွႀကီးကို ေ႐ြးခ်ယ္တင္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။
၁၉၃၈ ႏို၀င္ဘာလ ၃၀ တြင္ သခင္ဖိုးလွႀကီး ေခါင္းေဆာင္သည့္ အလုပ္သမား ၂ဝဝဝ ေက်ာ္ ပါ၀င္ေသာ ေရနံေျမ သပိတ္တပ္မႀကီးသည္ မိုင္ ၄ဝဝ ေက်ာ္ ေဝးေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္စဥ္ ဒီဇင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ မေကြးသို႔ ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ သခင္ဖိုးလွႀကီး အဖမ္းခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ကိုဗေဆြ၊ သခင္ဗဟိန္း တို႔၏ ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ခြန္းေၾကာင့္ အားတက္လာကာ တဗိုလ္က် တဗိုလ္တက္ျဖင့္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၂ ရက္၌ ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။ သပိတ္တပ္ႀကီး နတ္တလင္းၿမိဳ႕အေရာက္ ၁၉၃၈ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္တြင္ သခင္ဖိုးလွႀကီး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္ကာ သပိတ္တပ္ႏွင့္ ထပ္မံေတြ႔ဆုံၿပီး ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ျပန္လည္တင္ေျမွာက္ခံရသည္။ ထိုအခါ သပိတ္တပ္သားမ်ားက “အာဠာဝကကြ” ဟူ၍ အားေပးခ်ီးျမွင့္ရာမွ အာ႒ာ၀က သခင္ဖိုးလွႀကီး အမည္တြင္သြားခဲ့သည္။
သခင္ဖိုးလွႀကီးေခါင္းေဆာင္ေသာ ေရနံေျမသပိတ္ႀကီးသည္ ၁၉၃၉ ဇန္န၀ါရီလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္႐ွိခ်ိန္တြင္ ေရနံေျမသပိတ္မွ ၁၃ဝဝ ျပည့္ အေရးေတာ္ပုံႀကီးအျဖစ္ လူထုလူတန္းစား အလႊာအသီးသီးမွ ပါ၀င္လာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၃၉ မတ္လ ၁၃ ရက္တြင္ သခင္ဖိုးလွႀကီး ေခါင္းေဆာင္ေသာ ေရနံေျမ သပိတ္တပ္မႀကီးသည္ ဗိုလ္တေထာင္ ဓနိေတာ (ဘီအိုစီ)၊ )အိုင္ဘီပီ) ကုမၸဏီ ဓါတ္ဆီသိုေလွာင္ေရး ဌာနမ်ားသို႔ ခ်ီတက္ၿပီး ဆႏၵျပ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့သည္။
ယင္းေနာက္ ၿဗိတိသွ်အာဏာပိုင္တို႔က သခင္ဖိုးလွႀကီးအား ႐ူးသြပ္သြားၿပီဟု ေၾကညာလ်က္ စိတၱဇေဆး႐ုံသို႔ ပို႔လိုက္ၾကသည္။ ေဆး႐ုံမွ ျပန္ထြက္လာခ်ိန္တြင္ ေရနံေျမသပိတ္တပ္သားမ်ားမွာ ၂ဝဝ ခန္႔ သာ ႐ွိေတာ့၏။ သို႔ျဖင့္ သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ စိတ္ပ်က္သြားကာ ကိုရင္ႀကီးဝတ္သြားေလသည္။
သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ ကိုရင္ႀကီးဘ၀ျဖင့္ “သပိတ္စစ္ပြဲ” အမည္႐ွိ စာအုပ္ကို ထုတ္ေဝကာ ရန္ပုံေငြ ႐ွာေဖြခဲ့သည္။ ေငြေရးအခ်ိဳ႕ ရ႐ွိလာေသာအခါ စိတ္မေလွ်ာ့ေသးဘဲ ကိုရင္လူထြက္ၿပီး လက္က်န္ သပိတ္တပ္သားမ်ားကို ျပန္လည္စုစည္းၿပီး သံမဏိသပိတ္တပ္ျပန္ဖြဲ႔စည္းခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ေ႐ႊတိဂုံေစတီမွ ေျခာက္ထပ္ႀကီးဘုရား၊ ယင္းေနာက္ ကိုးထပ္ႀကီးဘုရားသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕သည္။ သံမဏိ သပိတ္တပ္သားမ်ား ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား မရမခ်င္း ေသပြဲဝင္သည္အထိ အစာငတ္ခံတိုက္ပြဲ ဝင္မည္ဟု ၁၉၃၉ ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႔တြင္ ေၾကညာခဲ့သည္။
ဦးပုညႊန္ေပါင္းအစိုးရက သခင္ဖိုးလွႀကီးတို႔အား အလုပ္ျပန္၀င္လွ်င္ စေပၚေငြ ၁ဝ၊ ထမင္းဖိုး သုံးက်ပ္ ေပးမည္ဟု ေဖ်ာင္းဖ်ေျပာဆိုခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ခ၏မခံခဲ့ေပ။ ေနာက္ဆုံး ၁၉၃၉ ဇြန္လ ၉ ရက္ေန႔တြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး နာယက သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက ဘာမဟုတ္သည့္ ကိစၥအတြက္ အေသမခံရန္ ဆုံးမမွ အစာေရစာမ်ား ျပန္လည္စားေသာက္ခဲ့သည္။ ဇြန္လ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ေရနံေျမကုမၸဏီမ်ားဘက္မွ ကတိ၀န္ခံခ်က္မ်ား ရသျဖင့္ ေရနံေျမ သပိတ္တပ္သားအားလုံး အညာဆန္သေဘၤာျဖင့္ ေရနံေျမသို႔ တပ္ေခါက္ျပန္သြားခဲ့ရာ ၁ ႏွစ္ခြဲ ၾကာျမင့္ခဲ့သည့္ ေရနံေျမသပိတ္တိုက္ပြဲႀကီးလည္း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့သည္။
သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ အလုပ္ျပန္မ၀င္ေတာ့ဘဲ၊ အလုပ္သမားမ်ား အက်ိဳးကိုသာ အခ်ိန္ျပည့္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေရနံေျမ အလုပ္သမားမ်ားအား စည္း႐ုံးကာ လုပ္သားထု လႊတ္ေတာ္ ေခၚယူရန္ သခင္တင္ႏွင့္အတူ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ က်င္းပရန္ ႏွစ္ရက္အလိုတြင္ သခင္ဖိုးလွႀကီးတို႔အဖြဲ႔ ထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ သခင္ဖိုးလွႀကီးကို ျမစ္ႀကီးနားမွတဆင့္ ဗန္းေမာ္ေထာင္သို႔ ေပးပို႔ခဲ့သည္။ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးစီးေသာဘီအိုင္ေအတပ္မ်ားဝင္ေရာက္လာခ်ိန္မွ လႊတ္ေျမာက္သြားခဲ့သည္။
သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ ဂ်ပန္ေခတ္တြင္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး တာဝန္ေပးအပ္ျခင္း ခံရသည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ တေလွ်ာက္လုံးတြင္ အလုပ္သမားေရး ကိစၥကိုသာ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ မၾကာမီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး ရာထူးကို ျပန္အပ္ၿပီးေရနံေျမသို႔ျပန္ခဲ့ရာေခ်ာက္ၿမိဳ႕တြင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာဝန္ေပးအပ္ျခင္း ခံခဲ့ရသည္။
ထို႔ေနာက္က်န္းမာေရးအေျခအေနဆိုး႐ြားလာရာရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီးသို႔တက္ေရာက္ ကုသေနရာ မွ ၁၉၄၃ ခု စက္တင္ဘာလ ၂၅ ရက္ေန႔တြင္ သခင္ဖိုးလွႀကီးသည္ ဝမ္းဗိုက္အတြင္း ကင္ဆာ (Retro peritoneal Sarcoma) ေရာဂါျဖင့္ ရန္ကုန္ျပည္သူ႔ေဆး႐ုံႀကီး၌ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။ စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစိုးရအဖြဲ႔ ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သခင္ျမ၊ ဝန္ႀကီး သခင္သန္းထြန္း၊ ဗမာ့ကာကြယ္ေရး တပ္မေတာ္ စစ္ေသနာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေနဝင္းတို႔ ႀကီးမွဴး၍ သခင္ဖိုးလွႀကီး ႐ုပ္ကလာပ္ကို ညေန (၃း၀၀) နာရီတြင္ ႀကံေတာသုသာန္သို႔ ပို႔ေဆာင္သၿဂိဳဟ္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ သားျဖစ္သူ ေမာင္ေအာင္သန္း က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

Credit >>> အတၳဳ ပၸတၱိ ေပါင္းခ်ဴ ပ္